بازی Metal gearsolid xbox360

بازی Metal gearsolid xbox360

بازی XBOX 360 ژاپن را می‌توان یکی از مهد‌های صنعت بازی‌های ویدیویی دنیا دانست که سبک و سیاق‌های خاصی از بازی‌سازی از آنجا پا گرفت و هنوز هم که هنوزه قدرت خود را حفظ کرده است. بسیاری از بازی‌سازان ژاپنی طبق سنت و ایدئولوژی میهن پرستی و سلیقه‌ی خاص مردم خود، بازی‌هایی می‌سازند که فقط به مزاق چشم‌بادامی‌های سرزمین آفتاب تابان خوش می‌آید و به خاطر همین قضیه هم هست که برخی، دنیای ژاپن را بسیار متفاوت از دنیای بیرون از آن می‌دانند. اما از میان انبوه بازی‌سازان ژاپنی، تعدادی هم هستند که دامنه‌ی فعالیت خود را به خارج از مرزهای ژاپن برده‌اند و آنچنان تاثیرگذار عمل کرده‌اند که طرفداران سینه‌چاکی از جای جای دنیا برای خود دست و پا کرده‌اند. از شینجی میکامی خالق سری Resident Evil گرفته که خیلی‌ها به او لقب پدر ژانر وحشت در بازی‌های ویدیویی می‌دهند، تا همین هیدیو کوجیما که به جرات می‌توان از اون به عنوان یکی از محبوب‌ترین بازی‌سازان تاریخ نام برد. قصد نداریم بازی‌سازان بومی ژاپن را زیر سوال ببریم، اما قدرت جهان‌بینی و جسارتی که شخصی مثل هیدیو کوجیما دارد، تحسین برانگیز و خارق‌العاده است. کسی که توانست در سال‌های ابتدایی پا گرفتن صنعت بازی‌سازی، روایت داستانی را وارد بازی‌های ویدیویی کند و در عصری که به تصویر کشیدن پیچیدگی به خاطر محدودیت‌های گرافیکی، کاری سخت بود، از عهده‌ی این کار برآمد و پایه‌گذار سبکی شد که پس از آن هیتمن‌ها، سم‌ فیشرها و اساسین‌ها متولد شدند. سبک مخفی‌کاری با شگرد خاص هیدیو کوجیما، چیزی است که تا به امروز نه تنها از دست کس دیگری غیر از خودش بر نیامده، بلکه حتی آثار دیگر مخفی کاری مثل Hitman و Splinter Cell با همه نکات مثبت و هیجان‌انگیزی که دارند، از نظر روایت داستانی و شخصیت پردازی حتی به گرد پای Metal Gear نمی‌رسند. هیدیو کوجیما حالا با قسمت پنجم متال گیر سالید پا به میدان کار و زار گذاشته تا برای آخرین بار هر چه که در چنته دارد را رو کند و در این روزها که ما شاهد بازی‌های پیچیده و گرانی مانند GTA هستیم، برگ برنده‌ی را روی میز رقابت بگذارد که حالا حالاها کسی قادر به شکست آن نباشد. متال گیر سالید به خودیه خود بزرگ و پر جزئیات است. از شخصیت‌های چند لایه و عمیق گرفته تا دنیایی که در هر قسمت ما را در خود فرو می‌برد و رازهایی را جلوی پایمان قرار می‌دهد که تا سال‌ها در پی جوابش جستجو می‌کنیم. حال تصور کنید، این وسعت و بزرگی دنیای متال گیر سالید با آزادی عمل، دنیایی باز و انتخاب‌های چندگانه همراه شود. متال گیر سالید ۵: فانتوم پین شما را در دنیایی رها می‌کند که به شکل عجیبی بزرگ، اما چفت و بست دار است.

کوجیما قبل از اینکه بازیکن را در این دنیای آزاد خود رها کند، مخاطب را درگیر یک افتتاحیه‌ی نفس‌گیر و پر معنی می‌کند. افتتاحیه‌ای که نبض یک هوادار دو آتشه‌ی متال گیر را لحظه به لحظه شدیدتر و احساساتش را جریحه‌دار می‌کند. این موضوع فقط به یک هوادار متال گیر ختم نمی‌شود. کوجیما با به کار گیری شگرد خاص فیلم‌برداری، استفاده از المان‌هایی رویایی و ویژگی‌هایی آشنا، صداگذاری و موسیقی به جا و اتفاقاتی ناگهانی، به راحتی هر چه تمام‌تر هر کسی را محو تماشا و انجام بازی می‌کند. برای من که تا قبل از فانتوم پین، محبوب‌ترین بازی این سری Snake Eater بود، دیدن آن برگ گل‌های یاس در ابتدای بازی، وقتی که دراز به دراز روی تخت بیمارستان دنیا را از چشم بیگ‌باس می‌دیدم، لحظاتی بغض‌آور و خاطره‌انگیز را برایم تداعی کرد که تا ساعت‌ها مرا در فکر پایان‌بندی قسمت سوم برد. رویای بیگ‌باس و دیدن برگ گل‌های یاس، نشان‌دهنده‌ی علاقه‌ی خاص او به باس است که ظاهرا هیچ‌گاه حتی در بدترین شرایط ممکن از ذهنش پاک نمی‌شود.

شروع فانتوم پین بدون شک طوفانی است. اما چیزهایی که ما در این مقدمه می‌بینیم، به مراتب شک و شبه‌هایی برایمان به وجود می‌آورد که می‌مانیم آیا چیزی که داریم می‌بینیم، واقعی است یا بخشی از رویای بیگ‌باس. شخصیتی به اسم اسماعیل که ما در ابتدای بازی میبینیم، آنقدر سوال در ما به وجود می‌آورد که مدام در طول بازی می‌پرسیم پس کی می‌فهمیم او چه کسی بود، آن اسب و نهنگ آتشین چه بودند و کلا چه اتفاقی افتاد. قصد باز کردن داستان را ندارم، اما کوجیما با هوشمندی بسیار به تک تک پاسخ‌هایتان جواب می‌دهد. انتظار هم نداشته باشید جوابتان را جایی که دلتان می‌خواهد بگیرید، سازنده‌های بازی مخاطب را آنقدر درگیر بازی می‌کنند که شما حواستان کاملا از اتفاقات قبلی پرت شود و در یک لحظه غافل‌گیرتان کنند. انجام بازی MGS V: Ground Zeroes به نظرم برای هر کسی که می‌خواهد فانتوم پین را بازی کند ضروری است. در واقع مقدمه‌ی اصلی فانتوم پین، نه آن مرحله‌ی آغازین بازی و بیدار شدن اسنیک، بلکه عملیات رخته به کمپ امگا در بازی Ground zero است. حداقل اینطوری با خود نمی‌گویید که «اوه، اسنیک چرا اینجوری شده!». از طرفی، گراند زیروز همان مکانیک‌های گیم‌پلی فانتوم پین را دارد و کاری می‌کند که با تبحر بیشتری وارد دنیای اصلی بازی شوید. اما هر چه که است، کار مخاطب از زمانی واقعا آغاز می‌شود که پا به سرزمین افغانستان می‌گذارد. کوجیما قبلا پای ما را در قسمت چهارم متال گیر سالید در قالب شخصیت سالید اسنیک (یا اسنیک پیر) به خاورمیانه‌ی جنگ زده باز کرده بود، اما این بار اوضاع مقداری فرق دارد. البته، یک مقدار که چه عرض کنم، یک دنیا! شاید با شنیدن عبارت جهان باز، سریع ذهن‌مان به سمت بازی‌هایی مثل GTA برود، اما سبک و سیاق جهان باز فانتوم پین تفاوت‌های زیادی با بازی‌های مشابه دارد. کوجیما عادت دارد هر چیزی که در بازیش می‌آورد را بازنگری کلی کند و به قولی آن را به روش خودش پی‌ریزی کند. بافت اصلی افعانستان گرم، بیابانی و البته با آب و هوایی متغیر است. اما با این حال هر چه در بازی پیش می‌روید، چهره‌های دیگر این سرزمین را می‌بینید. شما می‌توانید با انتخاب خود در دنیای فانتوم پین به گشت و گذار بپردازید، اما سازنده‌های بازی به شیوه‌ی غیرمستقیم، شما را ترغیب به انجام ماموریت‌ می‌کند. ماموریت‌هایی که آنها هم در نوع خود بزرگ هستند و انجام آنها، مهارت‌های جنگی‌تان را به چالش می‌کشد. یکی از چیزهای جالبی که البته قبلا هم در مجموعه‌ی متال گیر سالید دیده‌ بودیم، این است که اگر بخواهید بازی را به شیوه‌ی اکشن جلو ببرید و همه جا را به آتش بکشید، کاری به شدت سخت را در پیش دارید و سربازان مقابل شما مثل بازی‌های گیرز آو وار یا Call of Duty نیستند که بتوانید در یک دقیقه ده‌ها تن از آنها را با خاک یکسان کنید. کافی است تصمیم داشته باشید به یک کمپ سربازان با گشودن آتش نفوذ کنید تا ببینید سربازان کمپ چطور به جانتان می‌افتند و از هر چیزی برای نابودی شما و گرفتن نیروی پشتیبانی بهره می‌برند. بدنه و روح متال گیر سالید مخفی‌کاری است. البته این مسئله به این معنی نیست که شما حتما و حتما باید بازی را مخفیانه جلو بروید، اما زد و خوردهای کم‌تر و مخفی‌کاری بیشتر، هم امتیاز بیشتری را برای بازیکن به ارمغان می‌آورد، هم از بین بردن دشمنان به مرور کاری راحت‌تر می‌شود.